Z Szuwarkiem u Górzystów
Kończę wyrypę gdy buty wyzuję.
Zmęczenie czuję, póki nóg nie umyję.
Dziś szuwarzyłem, wertepiąc knieje.
Zjem coś. Smadneho Mnicha popiję.
Wieczornie zalegnę i wnet pochrapuję.

Dla tych którzy mają dość Zakopanego i którym Orla Perć i Czerwona Ławka już za mało:
http://jarekkardasz.republika.pl/dolomity/

     Zakopana 
A żeby was cofnęło do statusu wiochy ?
Korci w ten moloch przyłożyć z piąchy.
Koszmarny mariaż chciwości z anarchią.
Zachłanne harpie jeno z cepra dudki szarpią.
A  TATRY ! ? ! ? ! ? 
No jak tu nie puścić soczystej wiąchy ?

ВЕРШИНА   http://www.youtube.com/watch?v=unSHMxMDtTE

    Здесь вам не равнина - здесь климат иной.
    Идут лавины одна за одной,
    И здесь за камнепадом ревет камнепад.
    И можно свернуть, обрыв обогнуть,-
    Но мы выбираем трудный путь,
    Опасный, как военная тропа.

    Кто здесь не бывал, кто не рисковал -
    Тот сам себя не испытал,
    Пусть даже внизу он звезды хватал с небес.
    Внизу не встретишь, как не тянись,
    За всю свою счастливую жизнь
    Десятой доли таких красот и чудес.

    Нет алых роз и траурных лент,
    И не похож на монумент
    Тот камень, что покой тебе подарил.
    Как Вечным огнем, сверкает днем
    Вершина изумрудным льдом,
    Которую ты так и не покорил.

    И пусть говорят - да, пусть говорят!
    Но нет - никто не гибнет зря,
    Так - лучше, чем от водки и от простуд.
    Другие придут, сменив уют
    На риск и непомерный труд,-
    Пройдут тобой не пройденый маршрут.

    Отвесные стены - а ну, не зевай!
    Ты здесь на везение не уповай.
    В горах ненадежны ни камень, ни лед, ни скала.
    Надеемся только на крепость рук,
    На руки друга и вбитый крюк,
    И молимся, чтобы страховка не подвела.

    Мы рубим ступени.  Ни шагу назад!
    И от напряженья колени дрожат,
    И сердце готово к вершине бежать из груди.
    Весь мир на ладони - ты счастлив и нем
    И только немного завидуешь тем,
    Другим - у которых вершина еще впереди.

Tu każdy swój szczyt odnajdzie wśród chmur,
kamienne potoki spływają tu z gór,
tu krok nieostrożny i już lecisz w przepaść jak głaz
i można niejeden obejść próg,
lecz nam się zachciewa trudnych dróg
jak marszu w pierwszej linii w wojny czas...

Kto z losem tu mógł za bary się brać
ten wie, co jest wart, ten wie, na co go stać,
bo choćbyś tam w dole odwagi miał w sobie za stu,
na dole tam nie znajdziesz, nie,
przez całe szczęśliwe życie swe
ni jednej dziesiątej tych trudów, tych cudów, co tu!

Wśród kwiatów i wstąg nie będą cię nieść,
z gładkości drwi nagrobnych rzeźb
ten kamień, co spokój wieczysty być może ci da
i tylko jak znicz, co świt, co świt
zapłonie dla ciebie w słońcu szczyt,
któregoś nie zdobył i który zwycięsko wciąż trwa.

I niech mówią i niech kraczą niech,
świat w marszu pożegnać mniejszy grzech,
niż sadłem się w miękkim piernacie zadławić wśród snu,
a znajdą się i tak i tak
ci, którzy twój podejmą szlak
i dojdą do celu i w piersiach nie braknie im tchu.

A wisząc u pionowych ścian
na traf szczęśliwy nie licz tam,
prezentów od losu nie zyskasz tu ty, ni twój druh,
licz tylko na swe ręce dwie,
na dłoń przyjaciela i módl się,
by była łaskawa wam lina wiążąca was dwóch.

I stopnie rób i wytęż wzrok
i cofać nie próbuj się nawet o krok,
a w chwili zwycięstwa, gdy serce rozśpiewa się zbyt,
zachłyśnij się radością swą
nim zaczniesz zazdrościć temu, co
zaczyna marsz i niezdobyty przed sobą ma szczyt...
Tłum. Wojciech Młynarski

I inna wersja wg Starej Roboty
http://www.skt.waw.pl/stara_robota/o_zespole_6.htm

Wspomnienie fatalnego czerwca

   Ładny gips
W góry, w góry by się chciało
Już plecak się przymierzało.
Już plany powzięte,
Markowe, Racze’j zajęte.
A tu gips na kark spada.
O kant obojczyka taka eskapada !

Więcej szczegółów planowanej wyrypki wokół Tatr
http://my.brainshark.com/Rowerem-wok-Tatr-661114443

fioletowo, krokusowo

http://tatry.inspiration.pl/viewtopic.php?t=8574

Bieliki online
http://www.lasy.gov.pl/bielik