Z Szuwarkiem u GĂłrzystĂłw
KoĂączĂŞ wyrypĂŞ gdy buty wyzujĂŞ.
ZmĂŞczenie czujĂŞ, pĂłki nĂłg nie umyjĂŞ.
DziÂś szuwarzyÂłem, wertepiÂąc knieje.
Zjem coÂś. Smadneho Mnicha popijĂŞ.
Wieczornie zalegnĂŞ i wnet pochrapujĂŞ.

Dla tych którzy maj¹ doœÌ Zakopanego i którym Orla PerÌ i Czerwona £awka ju¿ za ma³o:
http://jarekkardasz.republika.pl/dolomity/

     Zakopana 
A Âżeby was cofnĂŞÂło do statusu wiochy ?
Korci w ten moloch przyÂłoÂżyĂŚ z piÂąchy.
Koszmarny mariaÂż chciwoÂści z anarchiÂą.
ZachÂłanne harpie jeno z cepra dudki szarpiÂą.
A  TATRY ! ? ! ? ! ? 
No jak tu nie puÂściĂŚ soczystej wiÂąchy ?

ВЕРШИНА   http://www.youtube.com/watch?v=unSHMxMDtTE

    Здесь вам не равнина - здесь климат иной.
    Идут лавины одна за одной,
    И здесь за камнепадом ревет камнепад.
    И можно свернуть, обрыв обогнуть,-
    Но мы выбираем трудный путь,
    Опасный, как военная тропа.

    Кто здесь не бывал, кто не рисковал -
    Тот сам себя не испытал,
    Пусть даже внизу он звезды хватал с небес.
    Внизу не встретишь, как не тянись,
    За всю свою счастливую жизнь
    Десятой доли таких красот и чудес.

    Нет алых роз и траурных лент,
    И не похож на монумент
    Тот камень, что покой тебе подарил.
    Как Вечным огнем, сверкает днем
    Вершина изумрудным льдом,
    Которую ты так и не покорил.

    И пусть говорят - да, пусть говорят!
    Но нет - никто не гибнет зря,
    Так - лучше, чем от водки и от простуд.
    Другие придут, сменив уют
    На риск и непомерный труд,-
    Пройдут тобой не пройденый маршрут.

    Отвесные стены - а ну, не зевай!
    Ты здесь на везение не уповай.
    В горах ненадежны ни камень, ни лед, ни скала.
    Надеемся только на крепость рук,
    На руки друга и вбитый крюк,
    И молимся, чтобы страховка не подвела.

    Мы рубим ступени.  Ни шагу назад!
    И от напряженья колени дрожат,
    И сердце готово к вершине бежать из груди.
    Весь мир на ладони - ты счастлив и нем
    И только немного завидуешь тем,
    Другим - у которых вершина еще впереди.

Tu kaÂżdy swĂłj szczyt odnajdzie wÂśrĂłd chmur,
kamienne potoki spÂływajÂą tu z gĂłr,
tu krok nieostro¿ny i ju¿ lecisz w przepaœÌ jak g³az
i mo¿na niejeden obejœÌ próg,
lecz nam siĂŞ zachciewa trudnych drĂłg
jak marszu w pierwszej linii w wojny czas...

Kto z losem tu mĂłgÂł za bary siĂŞ braĂŚ
ten wie, co jest wart, ten wie, na co go staĂŚ,
bo choĂŚbyÂś tam w dole odwagi miaÂł w sobie za stu,
na dole tam nie znajdziesz, nie,
przez caÂłe szczĂŞÂśliwe Âżycie swe
ni jednej dziesiÂątej tych trudĂłw, tych cudĂłw, co tu!

Wœród kwiatów i wst¹g nie bêd¹ ciê nieœÌ,
z gÂładkoÂści drwi nagrobnych rzeÂźb
ten kamieĂą, co spokĂłj wieczysty byĂŚ moÂże ci da
i tylko jak znicz, co Âświt, co Âświt
zapÂłonie dla ciebie w sÂłoĂącu szczyt,
któregoœ nie zdoby³ i który zwyciêsko wci¹¿ trwa.

I niech mĂłwiÂą i niech kraczÂą niech,
Âświat w marszu poÂżegnaĂŚ mniejszy grzech,
niÂż sadÂłem siĂŞ w miĂŞkkim piernacie zadÂławiĂŚ wÂśrĂłd snu,
a znajdÂą siĂŞ i tak i tak
ci, ktĂłrzy twĂłj podejmÂą szlak
i dojdÂą do celu i w piersiach nie braknie im tchu.

A wiszÂąc u pionowych Âścian
na traf szczĂŞÂśliwy nie licz tam,
prezentĂłw od losu nie zyskasz tu ty, ni twĂłj druh,
licz tylko na swe rĂŞce dwie,
na dÂłoĂą przyjaciela i mĂłdl siĂŞ,
by by³a ³askawa wam lina wi¹¿¹ca was dwóch.

I stopnie rĂłb i wytĂŞÂż wzrok
i cofaĂŚ nie prĂłbuj siĂŞ nawet o krok,
a w chwili zwyciĂŞstwa, gdy serce rozÂśpiewa siĂŞ zbyt,
zachÂłyÂśnij siĂŞ radoÂściÂą swÂą
nim zaczniesz zazdroÂściĂŚ temu, co
zaczyna marsz i niezdobyty przed sobÂą ma szczyt...
TÂłum. Wojciech MÂłynarski

I inna wersja wg Starej Roboty
http://www.skt.waw.pl/stara_robota/o_zespole_6.htm

Wspomnienie fatalnego czerwca

   ÂŁadny gips
W gĂłry, w gĂłry by siĂŞ chciaÂło
JuÂż plecak siĂŞ przymierzaÂło.
JuÂż plany powziĂŞte,
Markowe, Racze’j zajĂŞte.
A tu gips na kark spada.
O kant obojczyka taka eskapada !

Wiêcej szczegó³ów planowanej wyrypki wokó³ Tatr
http://my.brainshark.com/Rowerem-wok-Tatr-661114443

fioletowo, krokusowo

http://tatry.inspiration.pl/viewtopic.php?t=8574

Bieliki online
http://www.lasy.gov.pl/bielik