"Książka powinna w duszy czytelnika wywoływać obrażenia." - Emil Cioran - Zeszyty 1957-1972

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku

    * Autor: Ligocka Roma
    * Kategoria: Literatura piękna
    * Gatunek: biografia/autobiografia/pamiętnik

Bardzo trudno ją znaleźć na rynku, a w bibliotece zawsze jest w obiegu. Ja miałam to szczęście natknąć się na "Dziewczynkę w czerwonym płaszczyku" i jeśli jeszcze kiedyś będę miała okazję, to przeczytam ją ponownie. Naprawdę warto.
Roma Ligocka napisała swą autobiografię po obejrzeniu filmu "Lista Schindlera", kiedy to w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku odkryła samą siebie. Postanowiła powrócić do przeszłości i ponownie przeżyć to wszystko, o czym tak bardzo starała się zapomnieć: dzieciństwo spędzone w getcie, strach, upokorzenie, śmierć bliskich. Swe wspomnienia przedstawiła z perspektywy małej dziewczynki - to właśnie nadaje jej opowieści niecodzienny, świeży i wzruszający ton. Ta książka składa się z emocji, zapada w pamięć.
Poznamy również jej powojenne losy: zabawy w towarzystwie kuzyna - Romana Polańskiego i przyjaciela - Ryszarda Horowitza, przelotna fascynacja komunizmem, świat cyganerii artystycznej Krakowa, przyjaźń z Piotrem Skrzyneckim, liczne romanse, a wreszcie emigracja i kariera w show businessie.
Ujawnia też długie zmagania z depresją, będącą rezultatem wojennej traumy, uzależnienie od leków, z którego wielkim wysiłkiem udało jej się uwolnić. Nie sposób przejść obok tej książki obojętnie. Czytając ją, chciałoby się mieć tę wygodną świadomość, że to tylko fikcja literacka, ale, niestety, to prawdziwa opowieść o złamanym przez wojnę pokoleniu.
Powinien przeczytać ją każdy, kto choć przez małą chwilę narzeka na swój los. Każdy, kto twierdzi, że w jego życiu nic dobrego wydarzyć się nie może.
Pochłonęłam ją z wypiekami na twarzy, a kiedy skończyłam, długo myślałam o tym, czy mam prawo narzekać na własne życie.
Prawdziwa, poruszająca historia żydowskiej dziewczynki, która przeżyła holokaust. Książka o sile, jaka tkwi w człowieku, i chęci bycia szczęśliwym.

Kontynuacją jest: Kobieta w podróży

Ta książka jest jednym z takich rzadkich klejnotów. Przepełniona refleksją, a przy tym niepozbawiona subtelnej ironii, humoru i dystansu, kiedy bohaterka – wrażliwa, dojrzała kobieta – opowiada o swojej przeszłości, o sobie, o bliskich jej osobach. Ale są też ciernie, które wyzierają spoza tragicznych wspomnień i stają się przyczyną neuroz i poczucia wyobcowania. Poszczególne opowiadania wtulają się jedno w drugie, układając się w wielowarstwową opowieść o potrzebie pogodzenia przeszłości i teraźniejszości, a co za tym idzie – o pragnieniu przezwyciężenia samotności i obłaskawienia ran, które mimo upływu czasu ciągle pozostają żywe.