"¬le mówiæ i pisaæ- to znaczy krzywdziæ swoj± mow± tych wszystkich, którzy j± budowali." - J. Korczak

Za³o¿y³am ten w±tek po to aby uczyæ siê wspólnie mówiæ i pisaæ poprawn± polszczyzn±. I tak na pierwszy ogieñ idzie problem, który nurtowa³ mnie od jakiego¶ czasu a mianowicie: kiedy u¿ywaæ zaimka MI a kiedy MNIE?

1.Zaimek "ja" ma dwie formy celownika: akcentowan± "mnie" i nie akcentowan± "mi". Na pocz±tku zdania u¿ywa siê tylko tej pierwszej, np.: „Mnie to daj” (ale „Daj mi to”). Formy "mi" mo¿na te¿ u¿yæ na pocz±tku zdania sk³adowego, po spójniku, je¶li pada na niego akcent: „Robiê tak, jak mi siê podoba”.
To samo dotyczy kilku innych par form zaimkowych: „Nie widzê go”, ale „Jego nie widzê” (tak¿e „Widzê jego, a nie j±”); „Du¿o ci zawdziêczam”, ale „Tobie wszystko zawdziêczam”. We wszystkich cytowanych przyk³adach form krótszych u¿ywa siê w pozycji nie akcentowanej, form d³u¿szych – tylko wtedy, gdy s± pod akcentem.
— Miros³aw Bañko, PWN

czyli to nie s± s³owa zamienne! Nie mo¿na powiedzieæ „mi siê wydaje”, tylko „mnie siê wydaje”, albo „wydaje mi siê”; s³owo „mi” nie mo¿e zaczynaæ zdania, za¶ „mnie” nie mo¿e wystêpowaæ w ¶rodku. A wiêc: "MI" nie na pocz±tku, "MNIE" nie w ¶rodku.